Spektakl „KIERUNEK” już po premierze!
Jesteśmy niezmiernie wdzięczni i szczęśliwi, że kętrzyńska publiczność dalej wspiera nasze działania i potwierdza to swoją obecnością na spektaklach. NA WAS ZAWSZE MOŻNA LICZYĆ!
Spektakl powstał z inicjatywy Izabeli Frąckiewicz – instruktorki Kętrzyńskiego Centrum Kultury, która zafascynowana teatrem tańca, zaszczepia tę formę sztuki w kętrzyńskiej młodzieży. W ubiegłym roku mieliśmy okazję podziwiać spektakl „Szukając Siebie” – NIEszczęśliwy w mediach społecznościowych. Cieszymy się bardzo, że młodzież pojawia się z nowymi pomysłami. Obecny spektakl pokazuje, że działania w kierunku rozwoju teatru tańca w naszym regionie się rozwijają.
W spektaklu wystąpiły: Sandra Milewska, Oliwia Popielarz, Lena Ulkowska, Maja Król, Wiktoria Grabowska, Wiktoria Celińska, Weronika Skrzypczyńska, Dominika Gołaś, Wiktoria Zielińska, Wiktoria Borzymowska. Dziękujemy dziewczynom za zaangażowanie i te emocje które towarzyszyły nam podczas spektaklu.
Dziękujemy pracownikom KCK: Karolina Kustra, Justyna Drozd, Sławek Szuszczewicz za pomoc w przygotowaniach i realizacji.
Projekt realizowany przez Stowarzyszenie Hip Hop Mazury sfinansowano ze środków Miasto Kętrzyn w ramach zadania publicznego Kultura i Ochrona Dziedzictwa Narodowego.
Jesteście ciekawi jak powstawał cały proces? Zapraszamy do poniższych podpunktów:
1. Przygotowanie i projektowanie ankiety
Pierwszym krokiem było stworzenie specjalnej ankiety, której celem było zgromadzenie odpowiedzi na pytania dotyczące osobistych doświadczeń, przemyśleń i odczuć uczestników. Pytania w ankiecie dotyczyły szerokiego wachlarza tematów, od codziennych sytuacji życiowych, przez marzenia, po emocje związane z wyborem życiowego kierunku. Ważnym elementem było również pytanie o to, jak uczestnicy postrzegają swoje ciała, jak wyrażają emocje i co je motywuje do działania.
2. Zbieranie odpowiedzi i analiza materiału
Po wypełnieniu ankiety przez wszystkich uczestników, zebrano odpowiedzi, które posłużyły jako materiał do dalszej pracy twórczej. Na podstawie tych odpowiedzi, twórcy spektaklu, w tym choreografowie i reżyserzy, przeanalizowali wspólne motywy i tematy, które pojawiły się w odpowiedziach. Były to m.in. poszukiwanie sensu, wątpliwości, dylematy życiowe, pragnienie zmiany, a także doświadczenia związane z poszczególnymi etapami życia.
3. Tworzenie scenariusza i konceptualizacja
Na podstawie wyników analizy, rozpoczęto tworzenie scenariusza spektaklu, który miał na celu przedstawienie wybranych tematów w formie tanecznej narracji. Zdecydowano, że spektakl będzie oparty na emocjonalnych i fizycznych reakcjach uczestników, a taniec będzie głównym środkiem wyrazu. Scenariusz powstawał na bazie wspólnych motywów z ankiet, takich jak: „kierunek”, „przemiana”, „granice”, „poszukiwanie tożsamości”.
4. Warsztaty i próby
Kolejnym etapem był czas prób, który obejmował warsztaty ruchowe i taneczne, w trakcie których uczestnicy zaczęli eksperymentować z różnymi formami wyrazu: od improwizacji po przygotowane choreografie. Celem było stworzenie unikalnych, indywidualnych gestów, które odpowiadałyby na emocje i refleksje zawarte w odpowiedziach z ankiety. Uczestnicy zaczęli także współpracować w grupach, tworząc dynamiczne kompozycje, w których ich ciała „rozmawiały” ze sobą, opowiadając historie i wyrażając przeżywane uczucia.
5. Tworzenie wspólnych obrazów
Scenariusz, zbudowany wokół różnych kierunków życiowych, nabierał formy podczas kolejnych prób. Każdy uczestnik miał możliwość prezentacji swojej indywidualnej historii, jednak równocześnie musiał współpracować z innymi członkami grupy, tworząc wspólne obrazy taneczne. Zależność między indywidualnymi wyborami a zbiorową narracją była jednym z kluczowych elementów spektaklu.
6. Finalizacja spektaklu
Po kilku tygodniach prób i eksperymentów ruchowych, spektakl nabrał ostatecznej formy. Scenariusz, który był wynikiem pracy nad ankietami, przełożył się na spójną narrację taneczną. Taniec stał się sposobem opowiedzenia o osobistych doświadczeniach, zmaganiach, wyborach, ale także o zmianach i rozwoju, których doświadczyli uczestnicy.
7. Premiera
Premiera spektaklu miała miejsce po kilku miesiącach intensywnej pracy. W trakcie występu widzowie byli świadkami unikalnej opowieści, która łączyła w sobie indywidualne historie uczestników oraz wspólne doświadczenia, które zrodziły się podczas procesu twórczego. Każdy ruch, każdy gest w spektaklu stanowił odpowiedź na pytania, które wcześniej zadano w ankietach, a taniec stał się nośnikiem głębokich emocji i osobistych przeżyć artystów.
